...โยนก้อนหิน ขึ้นฟ้า กลับสู่ดิน...@
...นกโบยบิน ยังคืนถิ่น เมื่อค่ำลง...@
...ตะวันทอ แสงยามเช้า ทั่วไพรพง...@
...ฟ้าอัสดง นภากลับ เป็นมืดมัว...@
...ด้วยใจเจ้า จากไปแล้ว ไม่หวนกลับ...@
...ยิ่งลารับ ดังหมอกไอ ล่องไปทั่ว...@
...หวังจับต้อง เจ้าก็หาย สลายตัว...@
...หรือข้าชั่ว มิหามจั่ว แลหามเสา...@
...ราตรีนี้ เดือนข้างแรม ไม่เห็นทาง...@
...รอฟ้าสาง อรุณรุ่ง ข้ารอเจ้า...@
...ลืมหัวใจ ดวงน้อยน้อย ครั้งสองเรา...@
...มีหยอกเย้า สร้างรอยยิ้ม ให้อิ่มใจ...@
...เจ้าอยู่ไหน แห่งหนใด เจ้าหมอกใส...@
...นกคืนไพร หินกลับดิน ถิ่นอาศัย...@
...อนงค์เจ้า เงียบพาที ไม่ขานไข...@
...นทีไหล ไม่ย้อนกลับ หรือกาลนั้น...@
...ตัดบัวเจ้า ไม่เหลือไย ไส้สัมพันธ์...@
...แต่ข้านั้น มีให้เจ้า นิรันดร์เอย.@@
เปรียบความรัก..เป็นเจ้าหมอกใส...ถ้าเห็นทุกเช้าคงสดชื่นสดใส
ตอบลบ..แต่เมื่อสายมันก็จางจากไป คงต้องเฝ้ารอวันใหม่..เจ้าหมอกใสจึงจะกลับมาอีกครั้ง..